У галавах ручая
Шэпча
Трава густая,
Здрадніца:
– Я не твая,
Я нічыя,
Ня тая...
Болей маёй няма,
Той,
Нічыёй і нашай.
Тую шукаць дарма,
Як і цябе,
Інакшай
Стала ты.
Наш ручай
Болей ня наш.
Ну хоць ты
Імчаць ручаю даручай
Да нас, забытых,
У госьці...
У галавах ручая
Шэпча,
Нібыта пытае,
Зводніца:
– Я нічыя? –
Трава забыцьця густая.
|
|
