Наведвайце бацькоў,
пакуль яны жывыя,
Пакуль дымяцца коміны –
нагрэйцеся ў бацькоў.
Калі адчай вякоў
гайнёй ваўкоў завые,
Ня трэба анікому ён,
сум ля сьляпых слупкоў.
Пішыце ім часьцей,
спакоем ахінайце,
Як ахіналі некалі
яны ўсе вашы сны.
Бяз бацькавых надзей,
бязь ціхай ласкі маці,
Куды б ані заехалі,
вы будзеце адны.
Вы маладыя ўсе,
пакуль бацькі старыя
Жывуць няўмольным клопатам,
каб вам лягчэй было.
А на глухой страсе,
якую вецер крые,
Бацян забытым клёкатам
нясе ў гняздо цяпло.
Бацькі глядзяць на сьвет
шпакоўнямі пустымі,
Адкуль у вырай вымкнулі
вясёлыя шпачкі.
А крылаў лёткі сьлед
трывогай жалю стыне,
I выбягаюць дымкія
сьцяжынкі нацянькі,
Сьпяшайцеся пасьпець
душою разгавецца,
Пакуль, спагады просячы,
на выстылым гальлі
Трымціць лісток ледзь-ледзь
бяссоньніцай на вейцы,
Пакуль завеі ў роспачы
шляхоў не замялі.
|
|
