Я ў сьвеце настолькі адзін,
Я ў сьвеце настолькі маленькі,
Што памяці сьцертай каленькі
Зьбіваю,
Паўзу ў напамін,
Каб Бог не забыўся мяне,
Ды я перад Богам маленькі,
Мае Ён ня ўчуе маленьні
I нават уніз не зірне.
Як спусьціцца Бог на зямлю,
Дык я, перад небам маленькі,
Даткнуся да лёгкай кавенькі
I крыўды на попел спалю.
|
|
