 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Жыву сярод глухіх балот.
Пад сонцам найвышэйшай пробы
Сьвяткую першы свой палёт
Пасьля працягпае хваробы.
Тут самы лёгкі ў сьвеце сон.
Ля кожнай хаты – па бярозцы.
I камарыны звон чуцён
Аж у другой, суседняй, вёсцы.
...Ды толькі глуш разварушы –
Прастор зашэпчацца з ахвотай:
Зьбяруцца лекі для душы,
Узыдуць зёлкі ад маркоты.
Як сьветла ў ліпеньскіх начох!
А ў дзён, што высяцца стагамі,
Ёсьць стома сьпелая ў вачох
I грунт трывалы пад нагамі.
Пастух абуджвае сяло,
Ды сьпіцца на траве-пярыне,
Нібы дарэшты замяло
Вось гэтым шчасьцем камарыным,
Нібыта ў днях і не было
Маіх ні болю, ні адчаю,
А толькі гэтае сяло
Расло, як дрэвы за плячамі...
Што ж гэта сталася са мной,
Што адбылося ў гэтым сьвеце
З усьмешкай ранішняй маёй,
Якой сьмяюцца толькі дзеці?..
Куды нясе мяне жыцьцё?
На кім сабралася аблога?..
Няма адказу. Праз усё
Бяжыць звычайная дарога.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2022. Беларусь, Менск.
|
|
|
