Сянцо каля гумна...
Кашуля-вышыванка...
Прасілася сама
Да чарачкі сьпяванка.
«Ой, жаль, жаль...» –
I п’ецца, і пяецца.
А чарачка – крышталь,
Упусьціш – разаб’ецца.
Што да каго каму!
Вядзе, гудзе бяседа.
Цалуе кум куму,
Кума – свайго суседа.
Вясёлай гаманой
Вясельлейка запіта.
...А чаркі ні адной
На шчасьце не разьбіта.
|
|
