Ня думаць: скончыцца Яно,
Аціхне на хвілінку,
Спадзе пад ногі палатном
На суравым прыпынку.
Вось незамглёны воблік мой
У высакосны будзень,
Як доказ горкай праўды той,
Якімі ўжо ня будзем.
Але і там, дзе сосен шум, –
Я буду сьніцца маю
За гэты боль, якім пішу,
За той – якім кахаю.
|
|
