Набытак шчасьця мой бясспрэчны:
Пяро і чысты аркуш дня.
I голас твой скрозь ціхі вечар:
«Жыві адна!»
Што ж, і сама я ўразумела:
На вуснах з горыччу сьвятла
Жыву няўтульна і няўмела
Зь нязьменнай прагаю крыла.
Здаровы будзь, мой вольны сокал,
Сардэчны друг мой, шчыры брат!
...Жыву высока і далёка
Ад мітусьні, хлусьні і звад.
А вечарам, на схіле зоркі,
Прымроіцца ў пустым акне,
Што клічаш ты ня цень мой горкі,
А з жыта – жытнюю! – мяне!
|
|
