Ці сэрца сьпявала,
Ці мора ў цішы ракатала,
Калі мяне трубка пытала:
«Дзе ты прапала?»
Ці сходзіўся сьвет на мне
клінам,
Як горным абвалам,
Калі – паланіла:
«Дзе ты прапала!»
Калючая кветка прымала акрасу,
Пахмурная далеч – сьвітала,
Калі ты даймаў мяне шчасна:
«Дзе ты прапала?!»
Ты сьцежкі усе перакрэсьліў,
А быццам і гэтага мала?
Няўжо для мяне не ўваскрэсьне
Тваё,
звышахоўнае: «Дзе ты прапала?..»
|
|
