450
Дануце Бічэль
Добры дзень, дарагая, харошая,
маладзенькі праменьчыку наш,
заварожана разам з Каложаю,
ганаровая Нёмнава страж.
Ноччу цьмянаю зоранька сьветлая
тым, хто ў цемры, ў бяспуцьці, – маяк,
беларуская, тысячалетняя,
ў кожнай песьні, бы Нёман, свая.
– Ві з праменьняў сваю недавітую –
з хвойным пахам жывучай смалы –
залатую, пасажную нітачку
на падарак каханай зямлі.
Кіне месяц у Нёман па зорачцы,
потым выбежыць сам на папас.
Хай прадзецца табе, няхай творыцца –
яшчэ скрыні ня поўныя ў нас...
1965
|
|
