Калі сум маю душу спаўе,
і з кутоў выпаўзае трывога,
тагды верныя вочы Твае
майму сэрцу гавораць так многа.
На паперы ня могуць ажыць,
на паперы ня могуць заплакаць,
усё-ж іх погляд ласкава дрыжыць,
і спакой расьсьцілае іх мякасьць.
I хоць рукі шукаюць дарма
Твае блізкасьці вечарам шэрым,
і хоць братняга сэрца няма,
усё-ж са мною ачэй тваіх вера.
|
|
