Мой мілы, не пішы мне болей
пра наша шчасьце і жыцьцё,
пра тое, што цябе няволіць
маё, як бура, пачуцьцё.
За гэта ўсё, як нагароду,
з душы цьвярозай і ў агне
даю табе адно – свабоду,
свабоду, але безь мяне...
Жыцьцё табе падносіць чару
з шчасьця ілюзіямі няраз.
Пакінь трывожачыя мары
і нерэальнасьць у цяжкі час.
Мне трудна заспакоіць смагу,
ня п'ю бурды.
Ты ж хочаш – пі
віно, атруту, горыч, брагу.
У цярпеньні болей не цярпі.
Каб кроў ня пенілася дарам,
гасі чым будзь праменны жар,
пакінь трывожачыя мары
для тых, хто толькі п'е нэктар.
1954
|
|
