Гэй вы, смутныя,
Гэй вы, бедныя,
Мае мілыя
Сябры-згнаньнікі!
Ці вы сіраты
У сям’і людской,
Што глядзяць на вас
Вокам ворагаў?
Ці разбоем вы
Даставалі хлеб,
Што караюць вас
Горш за злодзеяў?
Або ў вас няма
Сілы, розуму,
Што прытулкі вам
Пазачынены?
Ці то сэрца ў вас
Цьвярдзей каменя,
Што ад вас браты
Адракаюцца?
Не! Душа у вас,
Сэрца – добрыя,
Думкі чыстыя,
Мысьлі ясныя!
Толькі вам няма
Долі-радасьці.
Сіла цёмная
Вас прыціснула.
Гэй, выгнаньнікі,
Сябры любыя,
Да канца, браты,
Будзьма цьвёрдымі!
|
|
