Ярка на камінку Смольны корч палае, Бацька на калодцы Лапці выплятае. Латае халацік На услоне матка: Ў школку заўтра пойдзе Іх сынок Ігнатка! Сын васьмігадовы Корчык падкладае, З бацькавай работы Вочак не спускае. Сьветлая галоўка Мысьлямі занята, Многа ўсякіх думак У вачох Ігната! – Ну, Ігнат, глядзі, брат, Не дурэй, вучыся. Годзе жыць бязь дзела – За буквар вазьміся! Будзь старанным, сынку,– Станеш чалавекам, Будзеш ты чытаць нам, Цёмнікам, няўмекам, Што у кнігах пішуць, Што мы ў сьвеце значым, Бо мы самі цёмны, Сьвету мы ня бачым. Слухай, што настаўнік Гаварыць там будзе Пра навуку, кнігі I аб цёмным людзе. А старанны будзеш, Да навукі здатны – Я прадам кароўку I кажух астатні, – Ты ж ідзі ў навуку, Толькі, брат, вучыся. Дык, глядзі ж, сыночак, Шчыранька вазьміся! На гульню пустую Плюнь, махні рукою, Каб і я і маці Цешылісь табою. На казаньне бацькі Адказаў Ігнатка: – Буду я вучыцца, Як ты кажаш, татка! А як спаць улёгся, Думкі мімаволі Гаманілі ў сненьні Хлопчыку аб школе.
|
|