|
Баляда Ягайлы
|
|
1352(?) – 1.06.1434
|
...Прад табой крыжакі, як на полі крыжы,
Дзе твой брат, дзе твой сын, дзе твой бацька ляжыць,
Дзе ляжаць беларусы ў крывавай траве,
Дзе вятры і ваўкі, дзе самота жыве...
Князь глядзіць на траву, нібы ў вечнасьць глядзіць,
І ня бачыць, каго тут любіць, каго біць,
Каб Айчына была – у Эўропу вакно,
Каб яе не дзялілі, нібыта віно,
Ні свае, ні чужак, ні касьцёл, ні царква...
І на замкавых вежах ня ўзыдзе трава,
Бо траву наша кроў вымывае, як тло,
Бо ў крыві ёсьць цямрэч, бо ў крыві ёсьць сьвятло,
Ад якіх пачынаюцца ноч, сьветлы дзень...
Прад табой крыжакі, прад табою твой цень,
За табой Беларусь, за табой усе мы,
Нібы кволая рунь пасьля доўгай зімы.
23.VIII.2005.
|
|
