|
Баляда Алеся Пісьмянкова
|
|
25.02.1957 – 26.04.2004
|
Ведайце: калі мяне ня стане –
Я ў сваю дывізію пайшоў.
Аляксей Пысін
Мы ідзём празь сьпёку і сьнягі,
Праз надзею, веру і любоў.
Як раку трымаюць берагі,
Мы жывём душою між сяброў.
І ніхто ня ведае, хто з нас
Першым скажа вечнае: «Бывай...»
Нібы сьмерць, ляціць за намі час,
Як жыцьцё, прад намі родны край.
Ты гаворыш: «Будзем доўга жыць,
Як жывуць надзея і любоў...»
Ды за намі, як трава, крыжы
Прабіваюцца зь зямлі сярод крыжоў.
Нечаканасьць, як агонь, як стрэл,
Празь цябе – і ўжо цябе няма,
Толькі дождж і кветкі на дварэ,
Холад, бы вярнулася зіма.
На пытаньне, што гучыць прыцішана:
«Дзе паэт? Дзе Саша Пісьмянкоў?»
Чуецца зь нябёс узвышана:
«Ён да Аляксея Пысіна
У яго дывізію пайшоў...»
28.IV.2004.
|
|
