Пачынаецца дзень, як пажар,
У якім нехта сёньня згарыць
І ўзьляціць адзінока да хмар,
Каб камусь адзінока тут жыць
І згараць у нябачным агні,
Што з самоты нябеснай, як цень,
І зямной, як трава, мітусьні.
Як патоп, пачынаецца дзень.
Пачынаецца дзень, нібы кроў
Усплывае з глыбокіх азёр,
Праступае зь зялёных лістоў,
Што мо' заўтра памкнуцца да зор
І ўпадуць нам пад ногі з табой
На дарозе, што сёньня ў гразі.
Тут магілы адна на адной,
Тут паэты ляжаць і князі,
Што згарэлі ў нябачным агні
І ня думалі, каб як пажыць,
Адно ведалі – іхнія дні
Як цьвікі, што ў Хрыстовым крыжы.
|
|
