...Трэба справу рабіць, а ня піць,
Бо наш час, як страла, праляціць
Празь цябе, празь яго, празь мяне,
І хтось скажа: «Ну што мы маглі!
Мы адны, як сіроты, былі...»
І ўсьміхнецца нам сьмерць у віне.
І анёлы ня ўспомняць пра нас,
І пра нашу Айчыну, і час,
Што стралою праз нас праляціць.
Што ў віне сутнасьць наша, ня вер,
Бо ніхто нам ня скажа цяпер:
«Трэба справу рабіць, а ня піць!»
|
|
