Не хачу старым упівацца,
Не жадаю гібець у сьне.
Сёньня выпаў, як кветкі акацыі,
Сакавіцкі апошні сьнег.
Ён крычыць пад нагамі ад шчасьця,
Ён сьпявае аб новых днях,
І драты, як марскія снасьці,
Знову здатныя ветразь узьняць.
Ноч ідзе са мною да раньня,
Каб сустрэць пацалункам яго –
Новы дзень мой, маё сьвітаньне,
Новы прывід шчасьця майго.
1969
|
|
