Гайнёю быстраю ляціць
За мной мяцеліца сівая.
Пакуль дамоў ваду нясу,
Вада у вёдрах замярзае.
А сьнег глыбокі, і – зіма.
Стаяць аціхлыя рабіны –
У іх, на ўзгорку за сялом,
Прымерзьлі да нябёс галіны.
Рыпяць, сьпяваюць пада мной
У сенцах выстылых масьніцы.
Ваду стаўляю,
а вядро
Не адпускае рукавіцу.
9.XI.1983.
|
|
