 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Леся Украінка
|
|
Старасьвецкае каханьне
|
...Вітаю ясны край, дзе я бывала,
І дзён калісьці правяла нямала,
А шчасьця ні хвіліны не спазнала...
#Леся Украінка
Бераг мора вясну вітае.
Квецень вішняў. Эдэм сухотных.
І вішнёвы сок праступае
Гэтак часта на вуснах родных.
У кавярні ад гукаў цесна,
Набягаюць хвалямі гукі.
І на плеценых ручках крэслаў,
Як празрыстыя, вашы рукі.
Паглынае пясчаны бераг
Сьлёзы-вішні майго каханьня...
Я ж для вас – ці сястра па веры,
Ці хаўрусьніца па змаганьню.
Ну зірніце! Ці ж я – пачвара?
Ці на шчасьце правоў ня маю?
О мужчыны, адданцы мараў,
Вы – забойцы жанчын адданых.
Разумею я ўсё: ахвярнасьць,
Гэраізм і сьвятую мэту...
Толькі ўбачце ж ва мне, упарты,
Вы жанчыну, а не паэтку.
Зразумейце: сама я – вішня
Пад абцасам вашым няўважным...
Вось – барвовая пляма...
Цішэй...
Сок вішнёвы... Гэта ня страшна.
Як душа, аблятае квецень,
Філіжанку рука губляе.
І прысела за столік трэйцяй
Госьця, што ад болю збаўляе.
Аднаго з нас Дадому просіць,
У свой сьвет, дзе няма бяздомных.
...Крым і мора. Плач безгалосы.
Квецень вішняў. Эдэм сухотных.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2022. Беларусь, Менск.
|
|
|
