Kałi u sercy sum cichi ŭspłyvaje I chočacca maŭčać, – Zdajecca, cišynia dušy tady spryjaje, Łahodny sonca błisk, što ŭ chmarach daharaje, Pałi, što śniać... Kałi duša bałić, haryć i nieśviadoma K niaviedamamu jdzie, – Tady cichaja noč pavołi, pakryjoma Zychodzić na ziamlu i zoraŭ miłijony Z saboj viadzie... Kałi dušu śviatło i radaść ahartajuć I chočacca piajać, – Ŭzychodzić soniejka i mhły načnyja tajuć, Pravidnuju rasu žyta ŭ paloch strasajuć I žaŭranki źviniać... Kałi-ž nia chočacca ni płakać, ni małicca, Zabyć usio, – Haračy poŭdzień-žar nad nivami kładziecca, Ŭ bary i u paloch ništo nie zvaruchniecca, Snom robicca žyćcio.
1925
|
|