 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Начую на палёх вайны.
Неверагоднасьць лёсу мрою.
Хатынь!
Мне не даюць спакою
Твае званы.
Прад пеклам не перахрысьціцца.
Мне сёньня сьніцца,
Заўтра сьніцца,
Як прагінаюцца масьніцы,
Як соль бялее на паліцах
У хатах спаленых тваіх...
Палі.
Паліцы.
«Стась! Паліцыя!!!»
«Па нас?»
«Па ўсіх!!!»
Па ўсіх... Па ўсіх...
Дабру, даверу – насьцеж дзьверы!
Давер апошні барані,
Прыцісьні да грудзей аберуч
I рук
Не разамкні ў агні,
Глядзі,
як гаснуць вачаняты...
Дымы над хатамі!
Грамы над хатамі!
Лёг сейбіт
на свае барозны
Счарнелым тварам
Дагары...
Стаяць над сейбітам бярозы,
Шумяць, сьвятлеюць тры бярозы.
Маўчыць чацьвёртая...
Гарыць...
Эпоха!..
Анэкдот салоненькі
Пасьпела з цукрам перацерці?!
Сьвет задыхаецца сымболікаю
Сьмерці!
Вайна,
Ты мяса не нажэрлася?!.
Па волі д’яблавай
Ці боскай
Растуць
сярод гарматных жэрлаў
Бярозкі?
Да іх прымераны
Сякеры,
Але ў прыродзе –
Дабру,
Даверу
насьцеж дзьверы,
Як на ўваходзінах!
Хатынь!..
Твае нябёсы выцьвілі...
Як рэха стрэлу –
ветру пошчак.
Я не затым прыйшоў, каб выціснуць
Сьлязу
На вогнішча.
Я ніцма ўпаў на поле мёртвае,
На попел поля –
Пад залатую,
пад чацьвёртую
Бярозу болю.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
