Я зьбягу ад вялікага гораду, ад сваёй невымоўнай тугі. Не бярогся я восені змоладу – гэта пекла ў тры жоўтых кругі. Я зьбягу, далібог, як найдалей, ніцма лягу з разьбегу ў траву. Стану цененькай радыёхваляй і далей ад этэру зьбягу. Закручуся, як вожык, у лісьце і прасплю ў кубле да вясны. Пэўна, гэта найлепшае выйсьце. Вось цікава, ці сьніць вожык сны?..
|
|