Год бяды, як Ледавіты полюс.
Можна й там, аказваецца, жыць.
...Чуецца пявучы жытні голас,
Бы дарога ў Біскупцы бяжыць.
Грозны гром над сьцежкай пасваволіць.
Град нязваны грады пасячэ.
I ліхія госьцейкі насоляць,
I пайлепшы самы – дапячэ...
Ты ж яшчэ, як ластаўка, лятаеш
I шчыруеш зь песьняй давідна.
Зь Нёмана вадзіцы паспытаеш –
Дзякуй Богу, чыстая яна!
Да сьвятла ці да зямлі прыкута?
Не, наканаваная зямлёй!
...Выйдзе з сонца жытняя Дапута –
Як сялянцы, пакланюся ёй.
|
|
