Валасоў бялявых шоўк,
Пад касою стан прыгнуўся.
...Абяцаў. I не прыйшоў.
Абяцаў. I не вярнуўся.
Чым разьвеяць першы сум?
Плача Зінька, ледзь ня з гора:
«Мо' абрэзаць мне касу?
Можа, мне падацца ў горад?
З аксаміту плацьце сшыць,
А ці вышчыпаці бровы?..»
Плача Зінька, ды зьвініць
Боль яе ў лісьці дубровы.
Звоніць клён, і звоніць лён.
I ля ног вуркоча рэчка.
...А куды ж падзеўся ён
Недарэчна, бессардэчна?
Неба выстылага сінька.
Зоры выпілі расу.
...Ты яшчэ паплачаш, Зінька!
А пакуль – ня рэж касу.
|
|
