Любоў мая невылечная,
Чалавечая, пастаянная,
Стрыж над зьмялелай рэчкаю,
Чмель на сухім сьвятаяньніку.
Колькі лёсам адведзена
Мне хадзіць тут і бавіцца,
Мне на іх не нагледзецца,
Мне ад іх не пазбавіцца.
Я з малітвай адзінаю
Да Ўсявышняга грукаю:
Хай маё стане сынавым
I хай сынава будзе ўнукавым.
|
|
