Ёсьць хлеб. I ёсьць віно,
Але жывых
шкада мне ўсё адно.
Шкада сірот, шкада калек,
Шкада празрыстых чыстых рэк,
Шкада цябе,
мой тлумны век.
Хоць і спазнаў я што па чым,
Але ня быў ты мне айчым:
Я радасьць знаў і знаў жанчын.
I ем я хлеб і п’ю віно,
Але жывых
шкада мне ўсё адно.
|
|
