Як заблуканы зьвер,
Сьляды гадоў чытаю:
Якая ты цяпер?
Ці тая ты?
Ці тая?
За даўні недавер
Сам на сябе лютую.
Я помню і цяпер
Цябе ўсё тую,
Тую.
Што толькі мне была
Травінкаю зь дзялянкі,
Былінкаю сьвятла,
Галінкаю маланкі.
Гукаю часу:
– Стой!
Гады сьлядоў ня блытаю.
Я з той,
Я з той,
Я з той,
Дагэтуль не забытаю!
Як той бабыль зь мяжы,
Сам у сябе пытаю,
Дзе ты цяпер,
Скажы,
Ці ты яшчэ ўсё тая?!
|
|
