Лебедзь шэры малады.
Пасталее – пабялее
Ад вады,
Ці ад бяды,
Ці ад раньняе завеі,
Што зьнянацку прыляціць
Сілай гурба-рэактыўнай,
Каб руку пазалаціць
Мору ледзяною грыўняй.
Белы,
Быццам на яго
Чарната турбот ня ліпне,
Лебедзь,
Звыклы да ўсяго,
Мыецца ў вясёлым ліўні.
Час націсьне на рычаг,
Знойдзе смутку пашырэньне,
Белы лебедзь
На вачах
У нябёсаў пашарэе.
Зноў паўторацца гады,
Як бяда касу ні клепіць,
Лебедзь шэры малады,
Разьвітальны –
Белы лебедзь.
|
|
