Дзе карані твае,
Адкуль твой род пачаўся,
Ці з прыцемкаў быцьця,
Ці зь цемры небыцьця, –
Пытаньні ўе і ўе,
Няўцямныя па часе,
Гадоў верацяно,
Няўцешнае яно.
На могілках старых,
На капішчы калішнім
Тых маміных вачэй
З калыскавых начэй
Сустрэць пагляд, як міг,
Пасланы Усявышнім,
І ўзварушыць наноў
Усё ў гасподзе сноў.
Верацяно гудзе,
Гырчыць, якоча, ные.
І вытча палатна
Скупая памяць на
Лайно пытаньням,
Дзе,
Адкуль, калі, якія
І карані твае,
І род твой паўстае.
|
|
