Даруй мне ўсё, што можаш дараваць,
А што ня можаш – памалюся Богу,
Мо’ ён даруе, перш чым скіраваць
Маю душу ў апошнюю дарогу.
Мая душа... Якая толькі дрэнь
Ня сілілася завалодаць ёю!
Каб у бязмоўны, безаблічны цень
Ператварыць. Каб не была маёю.
I, можа, так бы й сталася даўно,
Калі б ня ты, мой ангел-выратоўца.
Калі б ня голас твой і не яно –
Табе адненькай ведамае слоўца.
1997, верасень.
|
|
