Даруй, Гасподзь, і ты даруй-прабач,
Анёл далёкі мой, павек адзіны,
Што часам здрадна падступае плач
У горкіх роздумах пра лёс Радзімы.
Я чую, чую голас твой зь нябёс:
«Табе няможна так! Ня маеш права!
Зь любві і гневу, а ня з плачу й сьлёз
Ва ўрочны час зьдзяйсьняецца Дзяржава».
Кастрычнік 2007 г.
|
|
