Перашум каласісты
Адшумеў на палёх,
Восень сьцелецца лістам
На ягоднік, на мох.
Палажыла матуля
Ў торбу мне сухары,
Зь вёскі ў зрэбнай кашулі
Выйшаў я да зары.
I пяю, і плятуся
З сэрцам – скрыпкай жывой –
Па палях Беларусі
З палыновай тугой.
Я клянуся вам, сёлы,
Што скашу злыбяду.
Прынясу з сабой золак, –
Безь яго не прыйду.
1936
|
|
