Кепска, браткі, жыць нам стала!
Няма шчасьця, добрай долі;
Калі хлеб ёсьць – няма сала,
Хоць гарэлкі дык даволі.
Ой, гарэлка, як з крыніцы,
Да нас цягам прыплывае;
I п’е кожны, не журыцца,
Хто які грош толькі мае.
П’юць усе, хоць бяда дома,
Хоць льюць сьлёзы жонка, дзеці,
Хоць хлеб – зёлкі ды салома,
I таго няма у клеці...
П’юць, хоць грош крывавым потам
На гарэлку здабываюць;
П’юць, хоць посьле дзе пад плотам
Сваю долю праклінаюць...
[1905–1907]
|
|
