Калі захочаш зноў пасьмяяцца
Над хлопцам у пінжаку пацёртым,
У ботах бацькоўскіх падзёртых,
Які асьмеліўся быў прызнацца
Табе калісьці ў сваім каханьні, –
Сатры пыл зь вершаў маіх старанна,
I зноў, бы ў люстры, яго ты ўбачыш...
Чаму ж ты сёньня над кнігай плачаш?
1971
|
|
