РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ Вобразы мілыя роднага краю,               
Смутак і радасьць мая!..
      
 
Якуб Колас
    Галоўная      Слоўнікі           Спасылкі      Аб сайце       Кірыліца      Łacinka    
Канстанцыя Буйло
Вершы
Кантэкстны тлумачальны слоўнік
Люблю...
Люблю наш край, старонку гэту,
            Дзе я радзіпася, расда,
Дзе першы раз пазнала шчасьце,
            Сьлязу нядолі праліла.
 
Любпю народ наш беларускі,
            Іх хаты ў зелені садоў,
Залочэные збожэм нівы,
            Шум нашых гаяў і лясоў.
 
Люблю рэку, што свае воды
            Імчыць ў няведамую даль,
I жоўтасьць берагаў песчаных,
            І яснасьць чыстых яе хваль.
 
Люблю вясну, што ў кветкі, ў зелень
            Прыстроіць цэлую зямлю;
На гнёздах буслаў клекатаньне
            І сьпеў жаўроначка люблю.
 
Люблю гарачу сьпеку лета
            І буру летнюю з дажджом,
Як гром грыміць, а ў чорных хмарах
            Маланка зігаціць агнём.
 
I восень сумную люблю я
            І першы звон сярцоў і кос
Як выйдуць жнеі збожэ жаці,
            А касары – на сенакос.
 
Люблю зіму з яе марозам,
            Што вокны прыбярэ ў вузор,
I белы сьнег, што ўсё пакрыўшы,
            Ірдзіцца блескам ясных зор.
 
Люблю ў пагодную я ночку
            Да позна на дварэ сядзець,
Сьлядзіць за зорачак дрыжаньнем,
            На месяц залаты глядзець.
 
Люблю, як сонейка заходзіць
            І берэг хмаркі залаціць,
Вячорнаго як голас звону
            К нам з ветру хваляю ляціць.
 
I песьню родную люблю я,
            Што дзеўкі ў полі запяюць,
А тоны голасна над нівай
            Перэліваюцца – плывуць.
 
Усё ў краю тым сэрцу міла,
            Бо я люблю край родны мой,
Дзе с шчасьцем першым я спазналась
            І з гора першаю сьлязой.
 
 
 
 
Падабаецца     Не падабаецца
2009–2022. Беларусь, Менск.