I чаму ня стаў я лесьніком,
лес мой, брат мой...
А. Пысін
Ішлі мы ў лес па прахалоду,
па кветкі, ягады, смалу.
Ішлі мы ў лес па асалоду.
I вось – сякерай па ствалу.
Лес нас любіў,
а мы ня любім.
А мы яго сячом і губім.
Ня хочам мы любві ўзаемнай.
Ён нам – свае дары.
А што яму далі ўзамен мы?
Што робім мы ў бары?
Да нас ён –
зь мірам і пакорай.
А мы да яго –
зь мячом.
А мы яго – пад корань,
пад корань,
пад самы корань сячом...
|
|
