Паміраюць ад кулі шалёнай,
ад вады, ад жуды, ад бяды.
I яшчэ – ад зялёнай-зялёнай,
ад зялёнай, як раска, нуды.
Паміраюць марудна-марудна.
Паміраюць шмат дзён і начэй.
Паміраюць марудна і трудна,
паміраць нечакана лягчэй.
I я лёс свой прашу:
«Калі ласка,
дай пражыць мне мае гады
безь зялёнай-зялёнай, як раска,
безь зялёнай сьмяртэльнай нуды!»
|
|
