|
Касьцёл Сьв. Анны ў Вільні
|
Каб залячыць у сэрцы раны,
Забыць пра долі цяжкі глум,
Прыйдзіце да касьцёла Анны,
Там зьнікнуць сьцені цяжкіх дум.
Як легка да гары, як красна
Узносіць вежы ён свае!
Iх зарыс стройны ў небе ясна
Ізломам дзіўным устае.
А вастрыя іх так высока,
Так тонка ў вышу неба тнуць:
Што міг – і ўжо, здаецца воку,
Яны ў паветры паплывуць.
Як быццам з грубаю зямлёю
Расстаўся стройны, лёгкі гмах
І вось, чаруючы красою,
Ўступае на блакітны шлях.
Глядзіш, – і ціхнуць сэрца раны,
I забываег долі глум.
Прыйдзіце да касьцёла Анны,
Там зьнікне горач цяжкіх дум.
[1911]
|
|
