Многа ёсьць на зямлі калек,
На зямлі і ў маёй старане.
Дажываць яны будуць свой век
Напамінкам жывым аб вайне.
У адных зь іх няма вачэй,
У другіх жа — рука адна.
Ну, а трэцім яшчэ цяжэй:
Ім скалечыла душы вайна.
Яны з крыўдай глядзяць на сьвет.
Ім кашмары сьняцца ўначы.
Рукі доўга лячыў лазарэт,
А душу паспрабуй палячы.
Яе раны залечыш на час,
А здарыцца што-небудзь — яны
Адкрываюцца ўсе ураз, —
Ажываюць малюнкі вайны.
I ад тых успамінаў і сноў
Паратунак — у веры адной,
Што вайна не паўторыцца зноў,
Не залье мірны дзень крывёй.
1959
|
|
