Пераплялося карэньне,
Як мы з табою, мой лёс!
Колькі розных здарэньняў,
Колькі гора прынёс
Ты мне...
Я – дзівачка,
Чагосьці чакаю яшчэ!
Водзіць вывадак качка...
Пад камень вада не цячэ
I ўрэшце – адна!
Чаканьні, здарэньні,
То ўверх, то ўніз...
Ах, жыццё,
Хто сказаў, што слабое
карэньне?!
Лес мне дорыць жыцьця
пачуцьцё!
|
|
