Калыханка для маладога літаратара
|
Кукалка, каўшанка, хрызаліда, лялечны зародак вышыні! Досыць гідкіх фарбаў краявіду, іншага няхай грызе агіда! Супакойся, мілы, адпачні! Сьпі, дзіцятка, птушкі ўжо паснулі, зоры ў неба па ваду пайшлі. Кукавадла вусьцішнай зязюлі, люлі-люлі, прыляцелі кулі… Стала ціха на усёй зямлі. Засынай, загорнуты ў анучы. Пасталееш хутка ў барацьбе. Сьпі, выратавальнік наш прыйдучы: у абладзе фюрэра і дучэ спадзяемся толькі на цябе! Некалі ў варожым навакольлі возьмесься з расою за касьсё беларускай мовы, і ніколі не забудзеш, што вучыў у школе: геній у адказнасьці за ўсё! Зьведаеш, што значыць акавіта, і спазнаеш посьпех у кабет; станеш апранацца самавіта, станеш выражацца сакавіта, станеш карыстацца з “алфавіта” і забудзеш слова “альфабэт”… Хрызаліда, кукалка, каўшанка, запарука крылаў матыльку, дурню – радасьць, знаўцу – абяцанка, – слухай, як лунае калыханка на халодных крылах скразьняку.
|
|