|
Трывожнае шчасьце
|
|
Пэнталёгія
|
1.
Сучыны дзеці пад плотам сікалі:
сікаць цяпер – свабода.
Вы мне казалі “спадар” і “выкалі”.
Цемра навокал – хоць вока выкалі,
а хто старое згадае – абодва.
2.
Я пра царкву, вы мне – “пане біскупе”,
і закульгаў мой Пэгас:
вам нецікава – хоць бровы выскубі,
новае вока (ці два) “на біс” купі,
скажаце: процігаз!
3.
Я вам пра Нёман, Дняпро і Бесядзь,
вы – толькі круць галавою.
Вырваць язык дый новы падвесіць…
Раптам – бамбізы, іх – больш за дзесяць,
а мяне – менш, чым двое.
4.
Кожны пасьпеў нарабіць мне прыкрасьці
ды надаваць па рагох,
грошы забраць і дзяўчыну выкрасьці.
Крыўдна было – хоць бы вуха выгрызьці!
(Кожны баксэр – Ван Гог.)
5.
Бруд адціраў у лазенцы пемзай,
кроў адмываў з вачэй…
Болей ня буду гойсаць гарэзай!
Горка было – хоць ты вершык накрэмзай
ды надрукуй хутчэй!
|
|
