Страх свой не абтрасеш, як прах.
Цяжка сьмерці зірнуць у вочы.
На Галгофу далёкі шлях,
Нечаканы,
Як сон сірочы.
У самім жа сабе згарыш,
Сам наблізіш сваю катастрофу,
Сам жа мусіш свой несьці крыж,
Узысьці на сваю Галгофу.
І праступяць у людзях,
У тлях
Цудадзейнасьць,
Вар’яцтва,
Калецтва.
Да Галгофы кароткі шлях –
Даўжынёй на ўсё чалавецтва...
1993
|
|
