З М. Канапніцкай
|
Родны дом
|
Ці любіш дом? свой родны дом, Што ў ночку – летавай парой – Шаптаньнем ліп варожыць сном, Сьлязу салодзіць цішынёй. Ці любіш дом? сваю страху? Што многа лет гняце ў маху Крывых варот нізкі парог, Што ласкай сьцеліцца да ног. Ці любіш дом? аджыўчы пах Пракосных зёл, насьпелых ніў, I ружы цьвет, што ў кальчуках Сваю прыгожасьць засяліў. Ці любіш дом? свой родны дом, Што гул жывых сасон вярхоў I духаў стогн, і віхраў хор Пералівае ў тваю кроў. Ці любіш дом? свой родны дом, Што ў часе бур, плакучых хмар, Калі ў душу ударыць гром, Нясе прытульны думкам чар. Раз любіш ты, і ўсёй душой Пад гэтай хочаш жыць страхой, Кут бацькаў сэрцам сьцеражы, I сэрца ў ім на век злажы.
|
|