Dzień asieńni ŭstaje pa-nad nivami,
pracirajučy vočy ślaźłivyja,
jržavaj ryzaj łiścia dy anučami
brudna-šerych tumanaŭ abkručany...
Ŭstaŭ, zirnuŭ, paziachnuŭ... Zvaruchnułasia
hruhanoŭ hramada miž asinami,
čornaj sažaj krylla razharnułasia,
zašumieła, ŭspłyła nad hałinami,
i pajmknuła ŭ pałi z krykam vuścišnym,
sotniaj horłaŭ chrypłivych zharuščanym.
A dzień, zbudžany im, pa-nad nivami
skroź zaplochaŭ daždžami krapłivymi,
mokrym vietram raźjenčyŭsia niečaha,
rastapiŭsia u smutkach
da viečara...
Chełmna, 1935
|
|
