Зьмяніць кірунак, здрадзіць Краю
Суровы лёс ня змусіць нас,
Мы будзем роднай Беларусі
Сынамі вернымі ўвесь час.
Янка Золак
Родныя вобразы
уваход      рэгiстрацыя
 
  ГАЛОЎНАЯ     АРХАІЧНАСЬЦЬ     ЖЫВАПІС     ДПМ     ВЕРШЫ     ЛІТАРАТУРА     БІЯГРАФІІ     ФОРУМ     СПАСЫЛКІ  
пошук

  
Тлумачальны Слоўнік

ЗОСЬКА ВЕРАС

Шаргацяць па дарозе

                                    чыесьці самотныя крокі,

Праплываюць між зорамі  

                                            чоўны заманлівых сноў.

Высыхае надзея,  

                           нібыта сьлязінка на воку.

І ніхто не пастукае  

                                і не напіша лістоў.

Гэта ноч, гэта дождж,  

                                    гэта восень – сярэдзіна лёсу.

Але ўся Беларусь  

                             сон-травою нібы парасла.

І на Млечным Шляху

                                    грукацяць нетаропка калёсы –

Ад’язджаюць Мятлушкі,  

                                         якім не хапае цяпла.

Адлятаюць у вырай,  

                                   далей ад халоднай Айчыны,

І аблокі, і птушкі, і кнігі,  

                                       і нават сябры.

Ну а мы застаёмся  

                              ўслухоўвацца ў крокі начныя.

Ну а мы застаёмся –

                                   і будзе вясна на двары.


  Л. Рублеўская

вэрсія для друку

Адзнакi: 0/0 Водгукі(0)
Дадаў PL 22.07.2010