|
|
ПАКАЗАЛЬНIК IМЁНАЎ ДА КНIГI POST SCRIPTUM
|
|
|
 | | ПАКАЗАЛЬНIК IМЁНАЎ ДА КНIГI POST SCRIPTUM |  |
Адысон (Addison) Джозэф (1672-1719) — ангельскi лiтаратар, вучоны, журналiст i палiтычны дзеяч.
Арыстоцель (384-322 да н. э.) — старажытнагрэцкi фiлосаф i вучоны.
Бэкан (Bacon) Фрэнсiс (1561-1626) — ангельскi фiлосаф.
Вавенарг (Vauvenargues) Люк дэ Клап’е дэ (1715-1747) — французскi фiлосаф, прадстаўнiк эпохi Асветы.
Вальтэр (Voltaire) (сапраўднае iмя Франсуа Мары Аруэ [Arouet]) (1694-1778) — французскi фiлосаф, пiсьменнiк, гiсторык, прадстаўнiк эпохi Асветы.
Ван Гог (van Gogh) Вiнцэнт (1853-1890) — галандскi мастак.
Вегецый (Vegetius) Флавiй Рэнат (4-5 стагоддзi н. э.) — рымскi гiсторык.
Галiяф (Goщljat) — у Старым Запавеце асiлак, якога забiў у двубоi Давiд.
Гераклiт з Эфаса (544/540/535-483/480/475 да н. э.) — старажытнагрэцкi фiлосаф.
Давiд (Daшvid — магчыма, "любiмы") — бiблейны герой, якi забiў Галiяфа.
Дыяген Сiнопскi (каля 400 — каля 327 да н. э.) — старажытнагрэцкi фiлосаф-кiнiк.
Дэманакт (1-2 стагоддзi н. э.) — старажытнагрэцкi фiлосаф.
Захер-Мазох (Sacher-Masoch) Леапольд фон (1836-1895) — аўстрыйскi пiсьменнiк.
Кадук — мiфалагiчны герой беларускiх паданняў.
Камю (Camus) Альбэр (1913-1960) — французскi фiлосаф, публiцыст, пiсьменнiк, драматург.
Канфуцый (Кун-цзы) (каля 551-479 да н. э.) — старажытнакiтайскi мысляр.
Квiнтылiян (Quintilianus) (каля 35 — каля 96 н. э.) — рымскi красамоўца.
Клаўдыян (Claudianus) (каля 375 — пасля 404 н. э.) — рымскi паэт.
Крышнамурцi Джыду (нарадзiўся ў 1895 або ў 1897 — 1986) — iндыйскi фiлосаф i паэт.
Леанарда да Вiнчы (Leonardo da Vinci) (1452-1519) — iтальянскi мастак, скульптар, iнжынер, архiтэктар, вучоны, мысляр.
Людовiк XIV (1638-1715) — французскi кароль з 1643 года. Ягонае праўленне — апагей абсалютызму.
Лабруер (La Bruyere) Жан дэ (1645-1696) — французскi пiсьменнiк.
Ларошфуко (La Rochefoucauld) Франсуа дэ (1613-1680) — французскi пiсьменнiк-маралiст.
Латрэамон (LautrОamont) (сапраўднае iмя Ізiдор Дзюкас (Ducasse)) (1846-1870) — французскi паэт.
Нiцшэ (Nictzsche) Фрыдрых (1844-1890) — нямецкi мысляр.
Нэсi — мiфiчная iстота, падобная да дыназаўра, якая нiбыта жыла ў Лахнескiм возеры ў Англii.
Платон (427-347 да н. э.) — старажытнагрэцкi фiлосаф i пiсьменнiк. Вучань Сакрата.
Расiн (Racine) Жан (1639-1699) — французскi драматург, прадстаўнiк класiцызму.
Рафаэль Санцi (Raffaello Santi) (1483-1520) — iтальянскi мастак i архiтэктар.
Савiнiа (Savinio) Альберта (1891-1952) — iтальянскi мысляр, кампазiтар, мастак i пiсьменнiк.
Сад (Sade) Данасьен-Альфонс-Франсуа дэ (1740-1814) — французскi пiсьменнiк.
Сакрат (470/469-399 да н. э.) — старажытнагрэцкi фiлосаф.
Скаварада Грыгорый Савiч (1722-1794) — украiнскi фiлосаф, паэт, педагог.
Тора (Thoreau) Генры Дэвiд (1817-1862) — амерыканскi пiсьменнiк i фiлосаф.
Фукс Эдуард (1870-1940) — нямецкi вучоны, пiсьменнiк i палiтычны дзеяч.
Фулер (Fuller) Томас (1654-1734) — ангельскi мысляр.
Хрыстос Ісус — богачалавек у хрысцiянскай мiфалогii.
Чорны чалавек — герой аднайменнай паэмы расейскага паэта Сяргея Ясенiна (1895-1925).
Шамфор (Chamtort) Нiколас-Себасцьен (1741-1794) — французскi пiсьменнiк.
Шапенгаўэр (Schopenhauer) Артур (1788-1860) — нямецкi фiлосаф-песiмiст.
Эзоп (VI стагоддзе да н. э.) — паўлегендарны старажытнагрэцкi байкапiсец.
Эклезiяст (грэцкае ekklёsiasteos, пераклад са старажытнагабрэйскага gёhIleth — той, хто прапаведуе ў сходзе) — адна з найбольш познiх кнiжак Бiблii (IV цi III стагоддзе да нашай эры), помнiк афарыстычнай лiтаратуры.
Эпiхарм (другая палова VI — першая палова V стагоддзяў да н. э.) — старажытнагрэцкi драматург i фiлосаф-пiфагарэец.
Эрот (Эрас) — у грэцкай мiфалогii бог любовi i кахання, яму адпаведны рымскi Амур (Купiдон).
Юда — у хрысцiянскай мiфалогii вучань Хрыста, здраднiк.
|
|
