Хай песьня будзе як песьня. Ганаровы ў песьні ўдзел: яна не напітак прэсны, а самы моцны хмель. Клёкат душы неспакойнай, у сэрцы затоены боль. Зь песьняю, як са зброяй, выходжу ў няроўны бой. Песьня – дыван мой росны, наднёманскі сівы сказ. Мае беларускія кросны, каб думаў палотны ткаць. Песьня – душа мая ў слове. Сабраны бацькамі пасаг, іх мудрасьці сівагаловай ня сьцерты гадамі знак. Нясу яе бездарожжам у галаве сівой. Каб толькі ня страціць, крый Божа, ноты адвечнай сваёй.
|
|