Моладзь ня сьпіць, ня сьцішыць сяла –
тужаць, кахаюць гітары.
Ночка-цыганка высока ўзьняла
месяца поўную чару.
Воблеск далёкіх нязнаных планет.
Сад у шпакоў перагудзе.
Як жа харошы, расквечаны сьвет –
на вечную радасьць людзям!
З сэрцаў чуцьця, нібы кіпень з каўша,
сіла бурліць маладая.
Плешчацца ў песьнях жывая душа,
долю з-пад стрэх выклікае.
|
|
